آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟

  لحظات دوستانۀ خندان و گرم را (که البته با همه داری) که کنار بگذاریم، چقدر من از بودن با تو استرس می گیرم!هفت صبح رفته ای تا هفت عصر... من می گویم خانواده ات اینجایند و بیا... و تو جواب نمی دهی.... پس من چرا توقع دارم با من خوب رفتار کنی؟ تو از دور خیلی دوست داشتنی هستی... ولی از نزدیک واقعا ترسناکی! ویژگی های مثبت زیادی هم داری... من قبول دارم و اقرار هم می کنم... ولی واقعا توان زندگی کردن با آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟...